Tiggelaar opent zijn inleiding met een anekdote over een congres, waar hij de zaal vraagt hoeveel deelnemers In Search of Excellence van Tom Peters en Bob Waterman kennen. Als vijftig van de 500 congresdeelnemers hun hand hebben opgestoken, komt de volgende vraag: ‘Wie heeft het in de kast staan?’ Minder dan tien handen. En als hij dan vraagt wie het boek daadwerkelijk heeft gelezen, zijn er nog drie handen over.
Met zijn verhaal appelleert Tiggelaar aan de mare dat managers weliswaar geïnteresseerd zijn in managementboeken maar er eigenlijk nauwelijks toe komen om ze te lezen. Het boek van Rick Nieman, die de afgelopen jaren voor televisiezender RTL Z vooraanstaande managementdenkers als Stephen Covey, John Kotter, Tom Peters en C.K. Prahalad mocht interviewen, is in dat geval second best, zo suggereert hij: beter iets gelezen dan niets gelezen.
Toegegeven: het boek van Nieman leest als een trein. In de schaarse tijd die hij vaak tot zijn beschikking had – als zijn gesprekspartners niet onderweg naar het vliegveld zijn, stoort hij ze wel tijdens de lunch van een duurbetaald congres – weet hij vaak snel tot de kern door te dringen. Nieman maakt de indruk steeds goed beslagen ten ijs te zijn gekomen en ook de ervaring van de managementgoeroes zal van pas zijn gekomen. Tiggelaar wijst er terecht op dat de ideeën van denkers van dit kaliber zich vaak gemakkelijk lenen om in enkele kernpunten samen te vatten, voor zover ze dat al niet zelf hebben gedaan.
Een pluspunt van het boek is dat Nieman een grote geestdrift tentoonspreidt. Hij is nieuwsgierig, geeft regelmatig tegengas en illustreert zijn interviews zo nu en dan met praktijkvoorbeelden uit zijn eigen leven en carrière. De hand van de auteur is nog belangrijker als hij in de stukken over John Cleese, Stelios, Jim Rogers en Mark Mobius – de doeners die hij in de bundel naast de denkers heeft geplaatst – puntsgewijs hun gedachtegoed probeert weer te geven. En dat doet hij niet slecht.
Toch maakt Nieman zijn belofte niet helemaal waar. De titel, De goeroe-methode, suggereert een synthese, en die ontbreekt. Het boek is een onderhoudende weergave van zijn gesprekken met enkele van de meest oorspronkelijke en inspirerende managementdenkers en zakenlieden van de laatste decennia. Maar hij waagt zich niet aan een vergelijking of aan het leggen van verbanden. De goeroe-methode krijgt daardoor het karakter van een reeks toevallige ontmoetingen.
Maar toeval of niet, ze vormen wel een aardige introductie in het werk van de denkers die Nieman voor zijn camera kreeg. Een mooie handleiding voor wie verder wil lezen, zodat de volgende keer bij ook bij Ben Tiggelaar in de zaal wat meer handen omhoog zullen gaan.
Over Hans van der Klis
Hans van der Klis is freelance journalist. Hij schrijft regelmatig artikelen voor Managementboek.
