Thuis ben ik niet zo leuk - 'Ik had nog veel meer over dit onderwerp willen lezen'

Drie jaar geleden was ik bij een keynote van Jos Burgers over zijn toenmalige bestseller: Eén fan per dag. Mij kon hij na afloop toevoegen aan zijn fanbase. Pijn in mijn kaken van het lachen en het was nog leerzaam ook. Dus toen de kans zich voordeed om een review te schrijven over een van zijn latere kindjes Thuis ben ik niet zo leuk!, stond ik als een (irritant) overijverig schoolmeisje- al ‘ikke-ikkend' - vooraan.

Humor in communicatie
Met een voorliefde voor humor in communicatie, is een boek over het gebruik van humor in het vinden en boeien van klanten, spekkie voor mijn bekkie. Zo besprenkel ik zelf vaak de vacatureteksten van mijn klanten met een vleugje humor. Het maakt ze aantrekkelijker als werkgever en ze krijgen hierdoor sneller hun vacatures vervuld omdat ze een stuk menselijker klinken. Echt! Ik zie een parallel. Maar goed, ik dwaal af.

Humor als acquisitiewapen
Humor in het acquisitieproces dus. En als je de klant voor je gewonnen hebt, als geheim wapen om deze te behouden. Het omslag alleen al oogt fris en nodigt enorm uit om erin te beginnen. Nu ik er nog eens kritisch naar kijk, valt me op dat het er uitziet als zo'n Delftsblauw tegeltje dat vroeger bij mijn oom en tante in de gang hing. Voorzien van de tegeltjeswijsheid: praat niet over jezelf, dat doen wij wel als je weg bent... Ik houd ervan. En van dit soort subtiele verrassingen. Deze ontdekking maakt het boek meteen nóg leuker.

Thuis ben ik niet zo leuk!
Enthousiast ben ik begonnen in Thuis ben ik niet zo leuk!. Kauwen heb ik niet gedaan. Ik heb meer als een soort cookiemonster het boek verslonden. En toen was de koekjespot leeg. Balen. Ik had nog veel meer over dit onderwerp willen lezen. Meer feitjes, meer onderzoekjes, meer voorbeelden... Meer, meer, meer!

Al moet ik zeggen dat ik al best veel wist over dit onderwerp. Of dacht te weten. Misschien komt het ook wel door zijn schrijfstijl. Het klinkt allemaal zo logisch dat je het idee hebt dat je al veel wist. Hoe dan ook, ik ‘herkende' veel, met hier en daar de nodige verdieping om mijn leesplezier te vergroten.

Humor in zaken
Humor gebruiken in het zakelijk contact is niet zonder risico's. Daar waarschuwt Jos ook voor. Een grapje dat je zelf hi-la-risch vindt kan de ander zomaar ontzettend flauw vinden. En grapjes ten koste van een ander maken jou er ook niet aardiger op in de ogen van je klant. Volgens mij is de enige veilige vorm van humor, de humor die ten koste gaat van jezelf. Zowel zakelijk als privé. Bovendien zegt Jos dat het je sympathieker maakt waardoor de klant sneller van je zal kopen. Ik zeg: ‘Doen!'

Eye-opener
De echte eye-opener zat ‘m voor mij in één van de laatste hoofdstukken. ‘Wie ervoor kiest om in de contacten met klanten vaker een beetje humor in te zetten, doet er verstandig aan een eigen repertoire op te bouwen.'! Waarom ben ik daar zelf niet opgekomen?! Ik vind mezelf op papier altijd grappiger dan in het echt. En ik vroeg me al af hoe ik mijn ‘online humor', zoals ik die gebruik op social media en mijn website, wat meer offline door kan trekken. Vooral als ik presentaties geef. Die zijn vaak serieuzer dan ik eigenlijk ben. En dat vind ik zonde.

Jos' advies: kijk om je heen en noteer alles wat leuk en toepasbaar lijkt in een boekje. Je hoeft namelijk niet alles zelf te verzinnen. Je begrijpt wel waar ik mee begonnen ben. Ik ben goed bezig, al zeg ik het zelf. En als ik zo doorga, komt die stand-up-act er ook nog wel...

Thuis ben ik niet zo leuk! is kortom een aanrader voor wie humor wil inzetten in het acquisitieproce.

Oh, als je ooit de kans krijgt om Jos live in actie te zien. Pakken! Thuis mag hij dan niet zo leuk zijn, maar in het echt is hij nog véél leuker dan op papier.