Ik ga dat doen door de aan elkaar tegengestelde hoeden om beurten op te zetten en vanuit de corresponderende invalshoek te reflecteren op wat ik gelezen heb. Bijvoorbeeld, eerst de witte hoed om neutraal te kijken (wat zijn de feiten) en daarna de rode hoed om van uit de emotionele, gevoelsmatige kant te benaderen. Hierbij zet ik mijn blauwe hoed dan ook weer af: daarmee wordt nagedacht over het organiseren van het denkproces.
Goed, het boek bestaat dus uit 49 hoofdstukken, waarvan 7 hoofdstukken gebruikt worden om de methode te introduceren, 4 gaan er over de witte hoed en 7 over de rode hoed. De zwarte hoed (advocaat van de duivel) wordt in 6 hoofdstukken uitgelegd, de gele hoed (kansen zien) in 7, en de groene (creativiteit) in 8. Er gaan 6 hoofdstukken over de blauwe hoed en het boek sluit af met 2 concluderende hoofdstukken.
Ik was erg enthousiast toen ik aan dit boek begon, omdat ik een grote interesse heb in (creatieve) denktechnieken. Wat me een beetje teleurstelde was de wat simpele manier waarop de methode wordt uitgelegd. In plaats van verder de diepte in te gaan, gebruikt de auteur al die bladzijden en hoofdstukken voor mijn smaak iets te vaak om zichzelf te herhalen.
Als ik mijn zwarte hoed dan even opzet voor het onderzoek naar fouten: deze methode is zo praktisch van aard dat ik me afvraag of je hem uit een boek kunt leren. Echter (geel), dat betekent niet dat het boek me niet kan inspireren om concrete ‘oefeningen’ te bedenken die ik in de praktijk kan testen.
Om er met mijn groene hoed op maar een paar te verzinnen: ik heb vaak intervisie met collega’s. Zo’n vraagstuk zouden we een keer met behulp van deze methode kunnen doen om achteraf te evalueren wat wel en niet goed werkte. Ik zou de informatie uit het boek op simpele (en grafische) wijze kunnen ordenen, zodat ik iets heb om op terug te vallen tijdens het begeleiden van een sessie. Ik zou het vaker zelf kunnen gebruiken om bekend te raken met de methode, zodat het in de praktijk met een groep wellicht makkelijker gaat.
Al met al (blauwe hoed: concluderen) is het een boek dat genoeg informatie biedt voor mij om praktische tools mee te ontwikkelen waar ik in de praktijk mee kan oefenen. Ik vind persoonlijk de manier van uitleggen af en toe iets te ‘basic’, qua verdieping en qua taalgebruik. Daarnaast zou de lezer er misschien bij gebaat zijn om juist wel wat praktische handvatten te krijgen, bijvoorbeeld in de vorm van oefeningen die je tijdens een vergadering kunt toepassen.
