Crisis en vernieuwing

'Crisis en vernieuwing' gaat over organisatievernieuwing en de essentiële rol die crises in dit proces spelen. Onder vernieuwing verstaat Hurst de terugkeer in volwassen organisaties van de waarden, gevoelens, opwinding en emotionele verbondenheid, die doorgaans aanwezig zijn in jonge organisaties, maar verdwijnen naarmate een organisatie groeit. Door vernieuwing op deze manier te definiëren maakt Hurst meteen duidelijk dat organisatieontwikkeling doorgaans gepaard gaat met verliezen. In dit boek, waarin theoretische en beschouwende delen worden afgewisseld door goede en niet al te uitgekauwde praktijkvoorbeelden, probeert Hurst grote organisaties iets terug te geven van de waarden die zij hebben verloren. In die zin betekent organisatievernieuwing een stap terug in het verleden. Zonder 'Crisis en vernieuwing' meteen als een revolutionair boek te bestempelen, kan gezegd worden dat het op bepaalde punten toch zeker een verfrissende kijk op organisatieontwikkeling heeft en afwijkt van wat gangbaar is in managementland. In tegenstelling tot de traditionele organisatietheorie, die rationaliteit en beheersing predikt, stelt Hurst dat managers op gezette tijden bewust een crisis moeten uitlokken om weerstand te breken en het vernieuwingsproces in een stroomversnelling te doen geraken. Hij ontwikkelt daartoe een veranderingsmodel - de ecocyclus van de organisatie - om duidelijk te maken dat zelfs succesvolle organisaties ten prooi (kunnen) vallen aan catastrofes. Jonge organisaties zijn doorgaans gefocust op innovatie en leren. Wanneer deze lerende organisaties ouder en groter worden, raken zij echter geobsedeerd door resultaten. Er ontstaat een prestatiegerichte organisatie, die ongevoelig wordt voor kleine veranderingen uit de omgeving, een observatie die veel van de lezers als herkenbaar zal voorkomen. Op den duur gaat het leervermogen van een organisatie lijden onder deze ongevoeligheid voor signalen uit de omgeving, uiteraard met alle gevaren vandien. Het hoeft de lezer dan ook niet te verbazen dat Hurst pleit voor een vernieuwingsbenadering die de groot geworden organisatie weer voorziet van de leergierige houding die haar kenmerkte in het verleden. Aan managers, of beter leiders de taak om dit proces een gunstige wending te geven. Hurst zoekt de oplossing daarbij in het bewust creëren van een crisis, een methode die bij de wat conservatievere geesten onder ons waarschijnlijk weerzin opwekt. In plaats van te vervallen in een schreeuwerige toonzetting, laat Hurst echter op genuanceerde wijze zien hoe dit in zijn werk kan gaan. En daarmee bewijst hij de lezers die niet gediend zijn van holle retoriek een goede dienst: Zij kunnen dit boek met een gerust hart ter hand nemen.