Goede communicatie begint en eindigt bij goed luisteren. Aandacht hebben voor iets is goed luisteren naar iets. Luisteren is het thema van het alleraardigste boek De eenvoud van aandacht van Cathelijne Esser, van huis uit journaliste en dus ‘beroepsluisteraar’. Je denkt misschien dat praten alles oplost, praten over wat je dwarszit, in gesprek blijven als je ruzie hebt, dan komt alles goed. We leven in een praatcultuur.
De auteur leert je te luisteren. Diep, verfijnd luisteren. Luisteren naar taal, luisteren naar je lichaam en luisteren naar de wereld van energie. Ze heeft hiervoor zeven sporen voor je uitgezet: Luisteren naar je lichaam, Luisteren naar creativiteit, Geweldloos luisteren, Flow hervinden door te luisteren, Luisteren naar je leefomgeving, Luisteren naar het ritme van je natuur, Luisteren met je hart. Tussen de sporen door zijn intermezzo’s opgenomen.
In het Tweede spoor, Luisteren naar creativiteit, gaat ze in op ‘waarnemen’ en stelt ze onder andere de vraag ‘wat we zien als we kijken’. Wat we zien wordt gefilterd en geïnterpreteerd door onze ervaringen uit het verleden. De gedachten over die ervaringen halen je aandacht weg van het object en van het huidige moment. Dat is nuttig, want dat proces vertelt je ook of iets levensbedreigend is en of je moet maken dat je wegkomt. Maar soms is het ook nutteloos en zelfs vervelend. ‘Wat we horen als we luisteren’ wordt ook door ervaringen beïnvloed, denk aan het geluid van de tandartsboor. Dat is alleen maar een geluid, toch verstijven we en worden we bang. Het is veel prettiger om te kijken en te luisteren zonder direct een labeltje te plakken of te oordelen. Ze legt uit dat fotograferen je kan leren zonder oordeel naar dingen te kijken, wat je weer helpt om je creativiteit terug te vinden. Haar uitleg hoe deze ‘Miksang-fotografie’ werkt, vond ik erg boeiend.
Cathelijne Esser heeft het boekje heel persoonlijk gemaakt; ze neemt je mee op reis lang haar eigen ervaringen, die soms heel concreet zijn en soms filosofisch. Het is goed geschreven, het houdt je aandacht vast en laat je glimlachen. Het boekje heeft het formaat van een notitieboekje, past makkelijk in je tas. Mooi geïllustreerd en met een stevige kaft. Ik las het in één adem op een rustige avond in nog geen 2 uur uit. Een fijn boekje dat je zal inspireren als je geïnteresseerd bent in meditatie of nog wat zoekende bent. (Niet zoeken! Onbevooroordeeld waarnemen en je vindt het vanzelf, stelt de auteur hierover). Filosofisch maar niet te zweverig, ook niet als je een ‘blauwe accountant’ bent, zoals ik.
Een van de intermezzo’s gaat over ‘iemand van weinig woorden zijn’. Van kinds af aan leer je spreken, je mening te geven, te argumenteren. Als je niet praat, word je vast saai gevonden, denk je. Als je ‘iemand de ruimte wil geven’ ga je iemand aanmoedigen zijn/haar mening te geven. Je geeft die persoon echter geen ruimte om alleen maar te luisteren. Een mooie gedachte en hoe heerlijk zou het zijn als we allemaal alleen maar zouden praten als we echt wat te zeggen hadden? Immers, als je weinig praat houd je ruimte over om te luisteren.
Een heerlijke en inspirerende stroom is luisteren naar je natuur. Hierin zet ze uiteen dat onze seizoenen echt beginnen wanneer de kalender het zegt: de zomer start niet op 21 juni, dat is juist het hoogtepunt van de zomer, ‘de langste dag en ‘Midzomernacht’. De zomer, en de andere 3 seizoenen beginnen zo’n 6 weken eerder. De lente dus begin februari (wat prima klopt met de krokussen buiten en mijn planten binnen). Onze energie wordt daardoor beïnvloed: in de winter neem je rust, je doet niets. Je overdenkt wat ideeën waar je mee aan de slag wilt, reflecteert op het afgelopen jaar en ruimt geestelijk en vaak ook letterlijk op. In februari ontwikkel je je idee verder, je stopt er energie in maar je treedt er nog niet mee naar buiten, je laat het eerst wortelen. Begin mei is de natuur in volle bloei, vanaf nu gaat het over rijpen, duidelijker worden. Begin augustus vallen de eerste bladeren al, en is het oogsttijd. Je ideeën gaan vrucht dragen. Of niet. Herfst is ook de tijd om de balans op te maken, weg te gooien wat niet werkt. Als je dit ritme volgt, stelt de auteur, krijg je meer energie omdat dingen makkelijker, natuurlijker, verlopen. Een interessante gedachte! Ik houd mijn nieuwe leuke idee nog even voor me…
Nogmaals en kortom: De eenvoud van aandacht is goed geschreven, het houdt je aandacht vast en laat je glimlachen.
Elly Stroo Cloeck is specialist op het gebied van GRC en Internal Audit. Daarnaast schrijft ze samenvattingen en recensies van managementboeken. Ze ontving dit boek van Scriptum om te recenseren.
Over Elly Stroo Cloeck
Elly Stroo Cloeck is project- en interim-manager op het gebied van Finance, Internal Audit en Risk Management. Daarnaast schrijft ze recensies en samenvattingen van managementboeken.
