Daarin staan de eerste positieve reacties van mensen die het boek gelezen hebben, en zoals u hieronder kunt gaan lezen, kan ik me daarbij aansluiten.
De mailwisseling in hoofdstuk 1 ‘Kennismaking’ vond ik goed gevonden en verhelderend, en bracht me de nodige herkenning. Het is de mailwisseling tussen de auteurs voor ze aan het boek begonnen en geeft een beeld van hoe een executive coach en een psycholoog elkaar kunnen versterken.
Maar het echte werk begint in hoofdstuk 2. Daarin wordt de relevantie van ‘de juiste leiderschapsstijl op het juiste moment’ goed aangegeven en wordt helder dat zowel alfawolven als niet alfawolven nodig zijn als leiders. De auteurs kiezen terecht voor de en-en-benadering. In hoofdstuk 3 schetsen zij de wetenschappelijke achtergrond van hun visie. In hun definitie van leiderschap geven zij aan, dat er sprake moet zijn van dreiging. Mijns inziens kan er wel sprake zijn van leiding en strategische keuzes, zonder dat er sprake is van dreiging. Het woord dreiging vind ik daarom ongelukkig gekozen. Het woord noodzaak lijkt mij een goed alternatief. Verder is het een verhelderend hoofdstuk t.a.v. de diverse leiderschapsstijlen. In de hoofdstukken daarna worden het model en de werkwijze op heldere wijze uiteengezet. Omdat ik zelf als loopbaanprofessional en psychosociaal-therapeut beide trajecten in een persoon combineer, is het boeiend om te lezen hoe het coachingstraject en het psychologisch traject door twee personen gedaan wordt. Het zit professioneel in elkaar en biedt voor de lezer al goede mogelijkheden voor zelfreflectie.
In de volgende hoofdstukken worden een aantal boeiende cases uitgewerkt. De auteurs zeggen precies waar het op staat. Van beide auteurs heb ik alleen Arvid ontmoet en hij schrijft zoals hij ook in een gesprek overkomt: intelligent, directief en zelfverzekerd zijn visie naar voren brengend. Dat is wat executives ook nodig hebben. Ik houd zelf ook van de dingen benoemen zoals ze zijn en directief en confronterend zijn is mij niet vreemd, maar directiever dan hier beschreven kun je het niet krijgen. Een boek voor in de opleiding voor coaches en psychologen dus, om zachte heelmeesters en bankliggers te voorkomen.
Bijzonder is natuurlijk ‘het onderzoek’ waar ruim twintig mensen bij worden betrokken. De zin ‘Er is geen verandering in de comfortzone en geen comfort in de veranderingszone’ is goed voor op een tegeltje. Ieder diens methode, en mijn methodiek heeft zich in de afgelopen 26 jaar ook bewezen, dus die blijf ik hanteren, maar het is wel helder dat hun methode werkt. En ik vind het een verrijking om er kennis van te nemen. Mooi natuurlijk dat dit boek meteen een bestseller is geworden, maar ik hoop daarbij dat het de lezer aanspoort tot zelfreflectie, want daar nodigen de beschreven cases zeker toe uit. Voor jezelf je ‘Persoonlijke theorie’ eens uitschrijven, kan je veel zelfinzicht opleveren. En zeker ook om eens ‘in gesprek’ te gaan met je drie soorten koorleden.
Een boek met herkenbare interventies. Mij brengt het op de gedachte om mijn cliënten meer feedback en feedforward uit een bredere omgeving te vragen, dan ik tot nu toe adviseerde. En dan inderdaad wel ‘uit een ander vaatje getapt’, zoals in een van de cases wordt aangegeven. In organisaties moeten we wat mij betreft het kind niet met het badwater weggooien: Je beperken tot eenmaal per jaar een functioneringsgesprek is inderdaad weinig zinvol. Maar houd regelmatig tweegesprekken en geef daarin dan zowel feedback als feedforward.
De voorbeelden van een mannelijke narcist en een vrouwelijke verbinder vind ik wat stereotypisch gekozen, maar dat zal wellicht voor de herkenbaarheid bij de lezer gedaan zijn. Maar de cases zijn wel ijzersterk beschreven. De suggesties en tips die hierin worden gegeven zijn zinvol voor organisaties en ook voor privérelaties. Tevens wordt er een brug geslagen van het individuele traject van de executive naar het functioneren van anderen binnen de organisatie. De baten van de begeleiding zijn er dus niet alleen voor de betrokkene. Met het hoofdstuk ‘De ideale organisatie’ kan ik het van harte eens zijn. Een verademing ook om te lezen. Er zijn nog meer mensen die het snappen. Ik maak bij dit soort boeken ook graag zelf mijn huiswerk. Dat leidde tot waardevolle verdieping van (zelf)-inzicht en aanscherping van bestaande plannen. Kortom: Red de alfawolf is een waardevol boek voor de lezer die bereid is tot verdere zelfreflectie en een boek dat ook thuishoort in elke opleiding voor leiders en managers.
Over Bert-Jan van der Mieden
Bert-Jan van der Mieden is Organisatieregisseur / Levensregisseur bij Pyramide (Apeldoorn).
