Scrum

Meteen in het voorwoord stelt Sutherland wat Scrum is: ‘een radicaal andere benadering dan de dwingende top-downmethodes die in het verleden voor het beheer van projecten werden gebruikt. Scrum is verwant aan evolutionaire, adaptieve en zelfcorrigerende systemen. ‘ Vervolgens legt de grondlegger van Scrum uit hoe de methode zich heeft ontwikkeld. Hoe Scrum bijvoorbeeld een alternatief is voor de ‘Watervalmethode’ waarbij de ene fase overloopt in de volgende fase. Om wat preciezer te zijn: van de start van het project met systeemeisen, naar het technisch ontwerp, het programmeren en testen en uiteindelijk het fiat van de klant en de ingebruikname. In het boek van Jeff Sutherland worden verschillende voorbeelden aangehaald hoe de nieuwe manier van denken via de Scrum aanpak heeft geholpen om bijvoorbeeld bij de FBI de informatievoorziening op orde te krijgen. Jeff Sutherland is van mening dat er veel te veel tijd wordt verdaan aan het bereiken van het totale eindproduct, terwijl vaak in 20% van het op te leveren product 80% van de voldoening van de klant zit. De kracht van Scrum zit hem daar in om gestructureerd te werken en met sprints daadwerkelijk resultaten te bereiken die zichtbaar zijn voor het team, het bedrijf en de klant. Dat betekent niet dat het product af is, maar dat er een wezenlijk ‘werkend’ onderdeel van het eindproduct door de klant kan worden beoordeeld. De klant is dan tevens in staat om daarop gelijk te reageren zodat in een vroeg stadium terugkoppeling plaatsvindt. Als rode draad door Scrum loopt de risicobeheersing die Sutherland mee heeft genomen uit zijn opleiding bij de Amerikaanse luchtmacht. Hij hanteert daarbij vier belangrijke onderdelen: Observeer, Oriënteer, Beslis en Handel. Elementen die belangrijk zijn om effectief en efficiënt te kunnen werken. De auteur van het boek geeft in zijn boek aan dat Scrum zijn oorsprong vindt in Japanse ideeën en procedures. Dat betekent ook dat Scrum in Japan niet wordt beschouwd als ‘de nieuwste managementrage.’ De Japanners zien het als een bestaanswijze en een levenswijze. De teamdynamiek die Scrum beoogt werkt alleen goed in kleine teams. De klassieke formule is ‘zeven mensen plus of min twee’. Uit onderzoeksgegevens zou blijken dat de beoogde snelheid en versnelling die teams kunnen bereiken afneemt als er meer dan negen mensen in een team zitten. Het hart van Scrum is ritme. Ritme, zo schrijft Jeff Sutherland, is van groot belang voor mensen. We horen het in het kloppen van ons hart en voelen het diep in ons brein. Mensen zijn patroonzoekers, we hebben een drang om in alle aspecten van ons leven naar ritme te zoeken. Jeff Sutherland geeft daarbij wel aan dat concentratie belangrijk is, dat betekent: ‘Doe een ding tegelijk’, want telkens al je van taak wisselt kost die procedure tijd. Dat verwisselen van context betekent bijvoorbeeld, dat als je bij vijf projecten betrokken bent, de tijd welke je voor elk project beschikbaar hebt terugloopt tot 5 % en maar liefst 75% van je werk, door het frequent wisselen van context (vlgs Quality Software Management van Gerard Weinberg), niets oplevert. Ten slotte spoort Scrum, volgens Sutherland, gebruikers aan met de gewoonte te breken om alles alleen maar in werkuren te meten. Werkuren zijn zelf een kostenpost. Meet in plaats daarvan de productie. Wat maakt het uit hoeveel uur iemand ergens aan heeft gewerkt? Het enige wat er toe doet, is hoe snel het product wordt geleverd en hoe goed het is. Het boek leest zeer prettig en bevat na elk hoofdstuk een kort resumé wat de lezer nog even terughaalt bij de belangrijkste zaken van het gelezen hoofdstuk. Een boek wat de ontstaansgeschiedenis van Scrum mooi weergeeft en je helpt weer even scherp te krijgen waar Scrum ook al weer voor staat. Een boek dat je zeker moet lezen als je geïnteresseerd bent in Scrum.