Risicogestuurd werken in de praktijk

In de praktijk brengen betekent , als je dit boek leest, geïnspireerd raken en gewoon overgaan tot dóen, dat wil zeggen 'organiseren'. Wat aanspreekt is ‘The soft stuff is the hard stuff’. En dan positief bedoeld. We kunnen met elkaar nog zoveel groslijsten met risicovolle gebeurtenissen opstellen, kansen berekenen en beheermaatregelen treffen. Uiteindelijk komt het erop aan om elkaar ook aan te spreken op risico-alert handelen. Doen wat je zegt en zeggen wat je doet. Geen uitvluchten van druk en workload. En dát gaat toch echt over jezelf. Risicopercepties en risicohouding ten spijt - dat zijn en blijven 'intangibles' - de bedoeling is met dit boek in de hand de samenwerking te versterken, ervoor te zorgen dat er informatiesymmetrie is i.p.v. informatie-asymmetrie, te leren door te doen en je randvoorwaarden op orde krijgen. Hoe moeilijk kan het zijn? Het enige puntje aan het boek waar ik naar heb gezocht is de vaardigheids- en competentiekant. Leren door te doen is een prachtige leerstraat. Toch zijn vaardigheid in het elkaar aanspreken, feedback geven, afspraken nakomen, overtuigend het risicogesprek aan te gaan, groupthink bespreekbaar maken evenzo belangrijk als alle praktische handreikingen die in dit boek staan. Want ‘the soft stuff is truely the hard stuff’. Risicogestuurd werken is onderdeel van een mindset, een samenspel van kennis, deskundigheid en ervaring en toch kun je spraakverwarring houden over wat nu precies risicogestuurd werken is. Welnu, wie dit boek lees stelt zichzelf de vraag hoe de handreikingen in dit boek zijn/haar werk en van zijn/haar team of organisatie kunnen versterken!