strong>Het past gemakkelijk in de zak van je jas (het meet 11 cm x 16,5 cm) of tussen de andere spullen in de koffer en bevat genoeg mooie bloemen om er een klein weekje van te genieten. Ik nam het mee naar Madeira en kon zelfs mijn vrouw overtuigen dat het leuk was om te lezen.
Natuurlijk, Manfred Kets de Vries is een goede schrijver en een prachtige denker. Dat maakt het volgen van zijn betogen altijd een boeiende wandeling met veel prachtig gekleurde (gedachten-)bloemen. Tijdens het wandelen langs de levadas (het oude watersysteem in Madeira voor een eerlijke verdeling van water en ideale wandelroutes) gaf het boekje stof tot leuke gesprekken over wat ons bezighield. Hoe gaan we om met ons werk, met de doelen die we hebben in het leven en met elkaar? Prima vragen om eens te bespreken tijdens de wandelingen. Goed, er waren een paar afgronden om langs te gaan, maar in het algemeen was het er vooral ontspannend. Zou dat nu het geluk zijn?
Kets de Vries is een autoriteit en put uit zijn enorme ervaring als psychotherapeut, managementconsultant en professor aan INSEAD en al zijn boeken zijn leesbaar, herkenbaar en bevatten een schat aan informatie waar ik veel van kan leren. Dit boek is daar geen uitzondering op.
Ergens in de inleiding stelt de schrijver ‘Ik hoop dat ik de lezer … enige richtlijnen kan bieden voor hun zoektocht naar geluk.’ (pag. 17) Dat intrigeert me. Wie durft nu een essay te schrijven naast de vele boeken, verhalen en romans die al over dit onderwerp zijn geschreven? En dan ook nog wat zinnigs melden. Hij slaagt er wonderwel in.
Na een analyse wat geluk is en hoe je er over kunt denken en praten en hoe je beleving van geluk afhankelijk is van je eigen perceptie, leefstijl en karakter geeft hij in het kernhoofdstuk aan de hand van een Chinees spreekwoord weer wat nu eigenlijk geluk inhoud. Dat Chinese spreekwoord luidt: ‘geluk bestaat uit drie dingen: iemand om van te houden, iets om te doen te hebben en iets om op te hopen.’
Hij werkt deze drie elementen overtuigend uit: als we iemands leven opfleuren krijgen we daarvoor iets terug. Zelfs de kleinste dingen bieden geluk. Voor het eerst door de kleinzoon van je vriendin Opa Hans genoemd worden, had bij een vriend van mij, zelfs bij het navertellen, een brede grijns tot gevolg.
Ook het tweede element is herkenbaar. Apathie en saaiheid in je werk veroorzaken ellende en angst en frustratie. Iets leuks doen is de wens van iedere werker. Samen iets leuks doen is wellicht nog leuker. En als we dan op zoek zijn naar geluk waarom dan niet werk zoeken dat ons motiveert? Tijdens een onderhandeling die ik recentelijk meemaakte bleek een van de partijen alleen maar uit te zijn op onzekerheidsreductie en risicomijding. De frustratie en boosheid die bij de andere partij ontstond was enorm en hij verwoordde dat: ‘Ik had zo gehoopt dat ze een mooie plaat voor de toekomst zouden schetsen waarin we samen konden werken aan een doel. Nu kwam er niks. Helemaal niks.’
Het derde element werd in het vorige voorbeeld al verwoord door de ‘plaat voor de toekomst’. We hebben dromen nodig om iets te doen. ‘Denk grootste gedachten, maar geniet van de kleine geneugten’ (pag 85). De grootse gedachten maken dat we zinvol bezig zijn. Het vervolg op het kernhoofdstuk blijft op deze materie doorgaan. Door te wijzen op noodzaak van spelen en op het vinden van het juiste evenwicht tussen die dromen en details.
In een van de laatste hoofdstukken gaat Kets de Vries in op het begrip authenticiteit. Hij roept leiders op om een bijdrage te leveren aan het ontstaan van organisaties ‘Waar mensen een doel vinden, het gevoel hebben volledig en vitaal te leven, de kans hebben te leren en te groeien, te weten dat hun inbreng er toe doet.’
Hij noemt zulke organisaties authentizotische organisaties: een samenvoeging van de woorden authentikos (authentiek) en zotikos (essentieel voor het leven).
Daarover kun je lang praten. Die ‘bloem’ is de moeite meer dan waard. Juist op vakantie als je wat meer tijd hebt. Om vervolgens als leider fris terug te komen en samen te werken aan zo’n organisatie.
Het ultieme vakantieboek dus…
