Het lijkt tegenwoordig wel of iedereen haast heeft. Alles moet nu, meteen en direct. Water voor thee wordt gekookt in een waterkoker en niet meer in een gezellig fluitende fluitketel, de afwas gaat in de vaatwasser waardoor de vraag ‘was jij en droog ik?’ niet meer wordt gesteld en was zien we zelden nog wapperen in de wind. We klagen over onze littekens uit het verleden en zijn bang voor en/of gefocust op de toekomst.
Regelmatig hoor ik vriendinnen met kinderen zeggen dat het ‘later als ze wat groter zijn allemaal wel makkelijker en daarmee leuker zal worden’. Een uitspraak die ook ik, ik geef het toe, best wel eens gedaan heb. Toen ik een jaar of 16 was, gingen wij verhuizen. Mijn ouders waren zo vrij mij mijn behang te laten volschrijven en –tekenen. We gingen immers toch weg. Iets wat ik overigens nu als verkoopstylist sterk afraad, maar dat terzijde.
Niet alleen ik, maar ook mijn vrienden vonden mijn inspiratiemuur een feest en regelmatig liet iemand er iets grappigs of juist diepzinnigs op achter. Zoals die ene vriend die schreef: ‘Cogito ergo sum’. Prachtig vond ik dat. Ik dacht in die tijd nogal veel, dus dat me dat veel bestaansrecht gaf, vond ik wel iets hebben.
Sinds het lezen van Eckhart Tolles ‘De kracht van het Nu. Gids voor een bewust en gelukkig leven’ weet ik dat niets minder waar is. De auteur beweert dat Descartes daarmee de meest elementaire fout maakt die er is: het gelijkstellen van denken met Zijn en identiteit met denken.
Tolle leert me dat ik mijn verstand niet ben. Denken, zo beweert hij, is een ziekte geworden. Waarbij hij overigens wel stelt dat het verstand een prachtig instrument is wanneer we het goed gebruiken. Maar vaak gebeurt dat helemaal niet. Je verstand gebruikt jou. Jij gelooft dat jij je verstand bent. Dat is de ziekte. Eckhart Tolle nodigt je uit jezelf van je verstand te bevrijden. Pas dan ondek je je echte, ware zelf. Ik maak me er ook schuldig aan. Regelmatig. Vooral aan het ‘dingen doen voor de toekomst’ of ‘bang zijn voor wat er komt.’
Als ondernemer ben je toch ook vaak bezig met het behalen van resultaten. Met het werken aan en toewerken naar een droom. Tolle vertelt me meer aandacht te moeten besteden aan het ‘hoe’ dan aan het ‘wat’. Richt je aandacht eens meer op het doen dan op het resultaat dat je er mee wilt bereiken. Of zoals de Griekse dichter Kavafís schreef: ‘Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka, wens dat de tocht dan lang mag zijn, vol avonturen en ervaringen.’
‘Hoe zit dit verstandelijk partoon in jouw leven’ vraagt Tolle zich af. ‘Probeer je altijd ergens anders te komen dan waar je bent? Is het meeste wat je doet alleen een middel om een doel te bereiken? Ben je altijd geconcentreerd op worden, bereiken en presteren of weer het najagen van een ander verzetje of pleziertje? Geloof je dat je tevredener, goed genoeg of psychisch meer mens wordt als je meer bezit verwerft?’ Ja? Stiekem wel he? En wellicht beantwoord je niet alles met ‘ja’, maar weet ook jij dat je je schuldig maakt aan iets van wat hierboven beschreven staat.
Lees ‘De Kracht van het Nu’. Echt, doe het. Het verandert je denken. Het laat je anders naar jezelf en de wereld kijken. Eén tip: Lees dit boek niet om er een recensie met deadline over te moeten schrijven. Dan lees je het met het doel het in de toekomst uit te moeten hebben. Geloof me, de kracht van het Nu is er dan gewoon echt even niet. Lees het op momenten dat je echt in het Nu kunt zijn. Het resultaat volgens Oprah Winfrey: ‘more joy, right now!’. Ik ga nog even een stukje lezen. Nu. Dus ‘Dear Brain, please shut up.’
