Zwagerman kende ik van radio- en TV, als goedgebekte, intelligente, scherpe en ook zeker humoristische powervrouw. Met dat imago in gedachten, begon ik aan het boek. En dan is er toch wat teleurstelling. Het boek is goed, maar nogal langdradig en tot in de kleinste details beschreven. Als een geschiedenisboek dat toch vooral niets wil missen. Er zijn wat herhalingen die onzorgvuldig aandoen, en ik heb oprecht moeite moeten doen om door te blijven lezen in dit ruim 400-pagina’s tellende werk.
Toch ontstaat er op een zeker moment iets interessants. Zwagerman slaagt in haar poging de volledige ontwikkeling van de TMG op nauwkeurige wijze bloot te leggen. Wat je leest, is de typische valkuil van een verziekte bestuurscultuur. Dat wordt smeuïger door de karakterisering van de hoofdpersonen, maar is ook buitengewoon boeiend voor eenieder met interesse in leiderschapsland.
Waar het grote publiek vaak gelooft in de complexiteit en doordachte strategie van topbestuurders, toont deze auteur dat ook aan de bestuurstafels sprake kan zijn van broddelwerk. Van vriendjespolitiek, belangenverstrengeling en pure gekte. Dat maakt het boek oprecht heel erg waardevol en een verrijking van mijn bibliotheek.
Ik zou het met name aanraden aan mensen die als commissaris, manager- of leider geboeid zijn door strategische vraagstukken, om te lezen hoe het toch vooral níet moet. Ook voor lezers met een bovengemiddelde interesse in BN-ers, is het boek bijzonder smeuïg. Het namenregister helpt bij het vinden van de gloeiende kooltjes in de TMG puinhopen.
Al met al is Verslaafd aan drukinkt een boeiend werk, dat in een volgende druk misschien nog even fijngeslepen kan worden door een ietwat ruimhartiger snijdend redacteur. Maar evenzogoed waardevol is in haar huidige vorm.
Over Arvid Buit
Arvid Buit is executive coach en auteur van Wahlberg, Het verhaal van een CEO en Red de Alfawolf, Zachte leiders maken stinkende wonden. Hij houdt zich bezig met de ontwikkeling van topbestuurders en de ontwikkeling van het vakgebied coaching.
