Hoe moet je een boek over ondernemerschap vergelijken met de route die vrouwen moeten afleggen om de top te bereiken? Zekere doorslaggevende criteria als relevantie, onderbouwing of stijl kun je dan niet meer gebruiken, omdat uiteenlopende onderwerpen even uiteenlopende stijlfiguren vereisen, het onderwerp in zichzelf gewoon al relevant is, of a a-priori niet te onderbouwen is. Laten we zonder op de jurystoel te gaan zitten daarom het veelzijdige palet met managementboeken van dit jaar even kort uitstallen. In willekeurige volgorde en ingekleurd met strikt persoonlijke observaties.
Iedereen ondernemer. Dat is natuurlijk de droom van half Nederland. Maar omdat Arko van Brakel ook nadrukkelijk de keerzijde van het vrije ondernemerschap belicht, de onvermijdelijke tegenslagen, is de kans niet denkbeeldig dat juist die andere helft zijn droom bevestigd ziet, dus het vrije werknemerschap. En dat is nou net niet wat de auteur beoogt.
Plezier beleven aan taaie vraagstukken. Hans Vermaak had menig lezer een groot plezier gedaan met ook een minder taaie editie van dit monumentale werk. Want monumentaal is het, maar tegelijk ook weinig toegankelijk voor de doorsnee manager. Dus de daad bij zijn eigen woord voegen eigenlijk, door de complexe materie te ontrafelen in te behappen brokken.
De zijderoute naar de top. Zo kan het dus ook! Niks geen quota of schreeuwerig verongelijkt postfeminisme, maar ‘down to earth’. Mirella Visser stelt heel masculien dat vrouwen de TomTom richting top zelf moeten instellen, zonder hulp van buitenaf.
De broedfactor. Sympathiek boek inclusief een duivelse paradox: hoe kanaliseer je de wilde ideeën uit je organisatie? Door het inrichten en faciliteren van broedplaatsen waar werknemers hun creativiteit de vrije loop kunnen laten. Maar, zo zegt Peter Camp, al dat gebroed moet ook iets opleveren waarmee de bijl aan de vrijblijvendheid wordt gezet, ook al noem je dat de ‘logische spanning tussen product en proces’.
Inkoop - een nieuw paradigma. De zwarte zwaan in het gezelschap. Natuurlijk hoort inkoop bij management, zeker als je het betitelt als ‘inkoopmanagement’ zoals Gerco Rietveld doet, maar toch. Menig manager beschouwt inkoop als geïsoleerde functie die moet doen wat het moet doen: kosten besparen ofwel uitknijpen van leveranciers. Een doodlopende weg omdat je dan uiteindelijk je eigen concurrentiekracht ondermijnt. Inkoop moet een volwaardig onderdeel worden van de business, zodat de weg naar businessvoordelen open ligt. Dus nauwer samenwerken met leveranciers om de kwaliteit en flexibiliteit te garanderen en de risico’s te dempen. Inkoop krijgt zo een strategische component., en daar is het Rietveld precies om te doen.
Jongleren met talent. De enige coproductie. De drie auteurs, Joost Jolink, Fritz Korten en Thomas Verhiel, maken gehakt van de huidige talentenprogramma’s. Zinloze snoepreizen naar exotische oorden, of loze carrièrebeloften. Kost bakken met geld en het talent verlaat gillend de tent. Hun oplossing is even simpel als voor de hand liggend: stem je programma af op de doelstelling van je organisatie en het type talent dat je daarvoor nodig hebt. Hollandse soberheid overgoten met een even Hollandse pragmatische saus.
Dan de hamvraag: welk boek wordt het? Wie het weet, mag het zeggen. De jury dus. En we weten dat de wegen van alle jury’s per definitie ondoorgrondelijk zijn. Wat we ook weten, is dat 9 maart een nieuw boekomslag wordt toegevoegd aan de indrukwekkende ‘Managementhall of Fame’.
Over Pierre Pieterse
Pierre Pieterse was tot februari 2022 hoofdredacteur van Managementboek Magazine.
