De drie wetten van prestatie

Op het voorblad van het boek 'De drie wetten van prestatie' is heel toepasselijk een gyroscoop afgebeeld. Deze ingenieuze tol blijft in draaien als het vliegwiel eenmaal in beweging is gezet en zorgt voor stabiliteit. Een gyroscoop lijkt soms ook te spotten met de zwaartekracht. Dat is precies wat Steve Zaffron en Dave Logan willen realiseren met hun manier van verandertrajecten voor organisaties en mensen; blijvende veranderingen met resultaten die u niet voor mogelijk zou houden. Het boek is zo geschreven dat het u laat nadenken. Het bevat veel vragen en opdrachten om uw eigen situatie te verbeteren. Bovendien is het zeer toegankelijk en praktisch toepasbaar geschreven. De eerste drie hoofdstukken behandelen de wetten stuk voor stuk en geven aan de hand van voorbeelden bij bedrijven uit allerlei sectoren en culturen aan hoe het principe werkt. Hoofdstuk 4 en 5 gaan over de consequenties van de drie wetten voor leiderschap in organisaties. De laatste drie hoofdstukken gaan over de toepassing op je persoonlijke ontwikkeling en deze zijn los te lezen, wanneer u geen interesse heeft in het leiderschapsdeel.

De auteurs benoemen geen expliciete doelgroep voor hun boek. Ik kan het vooral aanraden voor managers, coaches en consultants die werkzaam zijn in branches of organisaties met complexe verandertrajecten. Daarbij denk ik bijvoorbeeld aan de publieke sectoren zoals onderwijs en gezondheidszorg, omdat ik daarin zelf veel ervaring heb opgedaan als coach en consultant. Overigens komen de voorbeelden in het boek vooral uit het bedrijfsleven. Zelf heb ik de theorie toegepast op een issue binnen mijn bedrijf, waar ik al een paar keer tegenaan gelopen ben. Door de soms best confronterende vragen in het boek te beantwoorden heb ik nieuwe inzichten gekregen en ontvouwt zich nu eigenlijk een andere aanpak. Het was er altijd al, maar nu kan ik als het ware beter zien wat er moet gebeuren! Typerend voor de stijl van schrijven vind ik de volgende vergelijking. Om de eerste stap in het doorbreken van de prestatiebarrière uit te leggen, roepen de schrijvers het beeld van een voetbalwedstrijd op. De mensen op de tribune praten over de wedstrijd, hebben commentaar, lopen geen risico en hun gesprekken hebben vrijwel geen invloed op de actie op het veld. Dan de gesprekken op het veld tussen de spelers. Zij zijn de wedstrijd. Hun communicatie zet aan tot actie, ze zijn zelf verantwoordelijk en zetten wat op het spel. Wat voor soort gesprekken voert u in de organisatie? Op het veld of de tribune? Opvallend in de werkwijze van Zaffron en Logan is de aandacht voor de dialoog met medewerkers in de organisatie en het opruimen van oude denkbeelden. In het onuitgesprokene, zeg maar de tekstballonnen boven iemands hoofd, zit de weerstand of de passie verborgen. Als dit belemmerend werkt, moet je het eerst opruimen, zoals je de rommel op je bureau opruimt. Pas daarna kan iets nieuws ontstaan, zo is hun overtuiging. In hun aanpak herken ik iets van wat in transactionele analyse 'script' en 'spel' wordt genoemd en ook uit de theorie van neurolinguïstisch programmeren (NLP) zijn noties over taalgebruik opgenomen. Het meest interessante aan 'De drie wetten van prestatie' vind ik dat je al die theorie niet hoeft te kennen om er toch de vruchten van te plukken. Voor wie meer weet of wil weten over deze achterliggende ideeën biedt de uitgebreide lijst met noten voldoende aanknopingspunten. Via de website threelawsofperformance.com kunt u een gratis kleine gids aanvragen, waarin de auteurs veel vragen hebben opgenomen om het veranderproces te faciliteren. 'De drie wetten van prestatie' kon wel eens een bestseller worden à la 'De 7 eigenschappen van effectief leiderschap' van Stephen Covey. Het bevat misschien geen baanbrekend nieuwe inzichten, maar weet wetenschappelijke kennis zeer toegankelijk en praktisch toepasbaar te maken.