Job Cohen was sinds 2001 burgemeester van Amsterdam en staat alom bekend als één van de beste burgemeesters van ons land. Hij heeft naam gemaakt met zijn vermogen om mensen en organisaties te binden. Voor hem is dat ook van zijn belangrijkste doelstellingen als burgemeester: mensen de ruimte geven om tot ontplooiing te komen. Dat element van zijn taakopvatting wordt ook duidelijk omschreven in de biografie die de journalisten Hugo Logtenberg en Marcel Wiegman over hem schreven: 'Job Cohen - Burgemeester van Nederland'. Die taakopvatting zal hij ongetwijfeld ook meenemen als hij straks minister-president van ons land zal zijn. Uit het boek van Logtenberg en Wiegman wordt ook duidelijk dat deze bindende Cohen veel minder een partijpolitieke premier zal zijn als zijn voorganger Balkenende.
Wat dat betreft is de leiderschapswisseling bij de PvdA ook een aanduiding dat een volgend kabinet meer op onderlinge samenwerking wordt aangestuurd. Een bindende bestuurder hoeft zeker geen zachte heelmeester te zijn, want Cohen heeft in de loop van de jaren de nodige hardheid opgedaan. De wijze waarop hij als staatssecretaris van Justitie de Vreemdelingenwet in het Staatsblad heeft gekregen, is een voorbeeld voor menige manager. In hun boek geven de twee Parool-journalisten een vlot geschreven overzicht van de loopbaan van Cohen en van de wijze waarop hij het hoofd heeft geboden aan verschillende incidenten die zich tijdens zijn burgemeesterschap hebben voorgedaan. Van de moord op Theo van Gogh tot de problemen rond de Noord/Zuidlijn. De verhouding tussen Cohen en de top van de politie beschrijven ze uitgebreid. De auteurs zijn geen fan van Cohen. Dat is een nadeel van dit boek, want de toonzetting is soms uitgesproken onvriendelijk. Belangrijker is dat je soms met de vraag blijft zitten of van een bepaalde beschrijving wel alle aspecten aan de orde zijn geweest. Iets meer afstand van de auteurs zou het boek goed hebben gedaan. Een gemis in het boek is de afwezigheid van elke vorm van duiding van Cohens manier van werken en een analyse van hoe Cohen zal optreden in zijn rol als lijsttrekker en straks mogelijk als minister-president. Daarmee blijft het boek steken in een overigens interessante, leerzame en lezenswaardige beschrijving van hoe Job Cohen burgemeester werd van onze hoofdstad en hoe hij daarin functioneerde. De auteurs doen geen poging om zijn succes uit te leggen of om te verklaren waarom in ons land zo euforisch is gereageerd op de aankondiging van zijn kandidaatstelling voor het premierschap. Want zelfs één van de politiechefs waarmee Cohen volgens het boek zoveel conflicten had, zei na het verschijnen van dit boek op de televisie dat hij waarschijnlijk toch op Cohen zou stemmen. De auteurs zijn er dus niet in geslaagd om de bindingskracht van Cohen te verklaren. Maar als de tekenen niet bedriegen, zijn er nog voldoende mogelijkheden om in de toekomst een nieuwe biografie over deze 'sfinx van de Amstel' te schrijven.
Over Ton Horrevorts
Ton Horrevorts (1950-2011) was onder andere directeur van HMSmanagement, partner voor de overheid in transformatieprocessen. Hij was jarenlang als adviseur betrokken bij veranderings- en vernieuwingsprocessen in de publieke sector en geïntrigeerd door het vertrouwensprobleem van de overheid.
