Excelleren of creperen

Aan de ene kant herken je in de meester de beperking en mag dus worden volstaan met een dun boekje, aan de andere kant kun je wel in vijf minuten iets uitleggen, maar wordt het niet in vijf minuten begrepen (naar Einstein). 'Excelleren of creperen' lijkt me in eerste oogopslag een boekje uit de popcorn-reeks, zolang je eet hunker je naar meer, maar als het op is vraag je je af wat nu precies de voedingswaarde was. Lekker dun (de inleiding start op bladzijde 9 en na bladzijde 112 weet je alles), er worden bovendien weinig woorden per bladzij aan het onderwerp vuilgemaakt, schema's, cartoons, uit de heup geschreven, zelfs bij zo'n dun boekje nog een leeswijzer en inderdaad je hebt het in een wip uit. William Smit en Wieger de Bruin, twee consultants van PriceWaterhouseCoopers (aan die naam moet veel internationaal gericht kennismanagement zijn voorafgegaan) zijn er in geslaagd in ieder geval snel op een hype in te springen en dat getuigt sowieso al van een vorm van kennismanagement. Ook de beide schrijvers worstelen kennelijk met het probleem wat nu de werkelijke toegevoegde waarde is van kennismanagement als ze op bladzijde 96 constateren dat in de praktijk ons referentiekader te smal is om de voordelen van kennismanagement te zien (!). Dus hebben ze daarvoor een oplossing: de bezem moet door de grijze cellen, we moeten onszelf wakker schudden, afrekenen met de routine van het denken in vastgeroeste patronen. U moet mij geloven, ik heb het echt geprobeerd. Tot en met bladzijde 70 is het boekje een opwarmer om u te motiveren het belang van kennismanagement in te doen zien. Een tiental cases passeert de revue met de boodschap: Als er kennismanagement was toegepast, zou het niet zo triest zijn afgelopen. Daarnaast een aantal voorbeelden die veel succes hebben/hadden en u begrijpt al waardoor: de toepassing van kennismanagement. Het is natuurlijk altijd zo met nieuwe dingen dat de idee uitgaat voor het denken. Achteraf worden allerlei feiten in een nieuwe theorie ingepast en krijgen daardoor een andere betekenis. Het succes van Ajax? Een kwestie van kennismanagement. Het gehanteerde kennismanagement model is niet moeilijk te doorgronden: Inventariseer de benodigde kennis, trek daar de beschikbare kennis van af en u weet wat u nodig heeft. Soms kunt u die kloof vullen met kennis van buiten en soms toch nog met impliciete kennis uit de eigen organisatie. Verder is het kwestie van kennis opslaan, toegankelijk maken, verspreiden, toepassen, onderhouden en uiteraard evalueren. Kennismanagement biedt voor een dergelijk continu proces een infra-structuur en met behulp van dit middel is het eenvoudiger te komen tot corporate expeditioning (strategische vernieuwing als het hogere doel). De schrijvers suggereren dat het verstandig is uw kerncompetenties te kiezen als kennisdomein, waarbij de strategische intentie de aard van de kerncompetenties bepaalt. En hoe doe je dat in de praktijk? Via workshops met top en middle-management. Persoonlijk kan ik weinig met dit type ongetwijfeld goedbedoelde businessschool oplossingen, maar misschien zit ik nog in de verkeerde paradigma's te shiften. Waar moet het boekje worden geplaatst? Het is zeker geen overzichtswerk waardoor u snel even bijleest wat de goeroes op dit gebied hebben te melden, daarvoor ontbreken in de literatuurlijst te veel boeken (zoals Jacobs, Kessels, Tissen en Weggeman). Het heeft duidelijk ook niet de pretentie van een standaardwerk. Het is wat mij betreft een licht verteerbaar werkje voor mensen die iets van de nieuwe hype willen weten, om niet helemaal met de mond vol tanden te staan als de echte experts aan het woord zijn tijdens een managementteamvergadering.