Het kleine formaat van het boekje doet eer aan de titel: klein maar krachtig, impact in 60 seconden. De hoofdstukken zijn eveneens kort en krachtig. Je treft veel anekdotes en voorbeelden uit zijn eigen trainingen, wat het erg praktijkgericht doet overkomen.
Uit het voorwoord blijkt al dat Victor Mion inderdaad mensen enthousiast weet te maken, want de schrijver van 'One Minute Coaching' begint met 'Prachtig! U heeft een boek in handen over coaching waar u in de praktijk écht wat mee kunt.'
Na het lezen van het boek ben ik het hier volledig mee eens. Zelf coach en train ik al enkele jaren, waardoor ik veel herken van wat Mion beschrijft als uitgangssituatie. Toch merkte ik al in de eerste hoofdstukken zelf ook meer in beweging te moeten komen. Onbewust ga je na verloop van tijd toch bepaalde dingen al invullen en betrap je je erop dat je soms uitgebreide gesprekken hebt over iets wat eigenlijk heel simpel is.
Mion beschrijft in het eerste hoofdstuk de cirkel van de mentale stemmingen. Van binnen naar buiten: Uitdaging - spanning/verkramping - woede/frustratie - afhaken.
Ideaal gezien zitten medewerkers (en jijzelf) in het midden: uitdaging. Bij spanning gaat het niet lekker, bij frustratie loop het uit de hand en bij afhaken geeft iemand op. Omdat de auteur overal voorbeelden bij geeft, ga je heel snel om je heen deze vier stemmingen herkennen. De auteur geeft duidelijk aan dat je niet elke stemming met slechts 1 minuut weer in de uitdaging krijgt. Wel helpt het om je coaching per minuut te doseren, zodat deze krachtig blijft.
Bij elkaar kun je er langere tijd mee bezig zijn, maar omdat het steeds maar een minuut duurt, kost het je bijna niks. Wat ik heel treffend vind, is dat hij benoemt dat mensen die vanuit de afdeling worden gepromoveerd, vaak vooral aan het begin van hun nieuwe taak veel te veel bezig zijn met sturen en dus coachen op resultaten.
Maar heeft een medewerker het wel nodig dat jij vertelt hoe hij zijn werk moet doen? Of weet hij dit al? In dat geval ligt de taak van de coach dus bij het motiveren. En dat is een kunst die niet iedereen van nature beheerst, blijkt uit de anekdotes van Mions trainingen.
Motiveren zelf kan op vier basismanieren: - Inspireren, - Complimenteren, - Confronteren - en Provoceren. Alweer had ik direct de gedachte 'wat kan het ook eigenlijk simpel zijn!' toen ik dit las. Ik moest bij mezelf vaststellen dat ik deze methoden eigenlijk altijd uit de weg ga, maar waarom eigenlijk? Het kan zo krachtig werken om iemand wakker te schudden. Vraag mensen wie hen inspireerde en vaak krijg je dan het antwoord dat iemand iets met één rake opmerking voor elkaar kreeg.
In één van de laatste hoofdstukken kwam ik een voorbeeld tegen wat voor mij het boek typeert. Na een training zei één van de managers dat hij het zo heerlijk vond om tijdens de dag gewoon aannames te mogen doen en de verantwoordelijkheid voor de mentale stemming bij de medewerker te laten liggen. Precies zoals het voor al die managementtrainingen ging!
Het verfrissende aan dit boek is dus dat je gewoon mag shockeren, dat dit zelfs als een goed coachingsmiddel wordt gezien. Mijn advies: neem een minuutje per dag voor dit boek, het komt je coaching ten goede.
Over Veerle Blajic-Kik
Veerle Blajic-Kik is opleider klantcontact bij UWV. Zij geeft opleidingen aan nieuwe medewerkers in wetskennis, communicatie en systeemtrainingen. Daarnaast verzorgt zij trainingsdagen communicatie voor ervaren medewerkers door het land.
