Voordat u deze recensie verder leest moet ik eerst iets bekennen. Rob Evers is net als ik reserveofficier bij de Koninklijke Landmacht. Hoewel we ranggenoten zijn, ken ik hem niet op het moment dat ik deze recensie schrijf. We maken beiden deel uit van één team, zonder elkaar te kennen. Het effect van die gezamenlijke achtergrond moet niet onderschat worden. Evers schrijft in zijn boek niet voor niets over traditie, saamhorigheid, tijdloze identiteit en 'het cement van de krijgsmacht'. Als wat Evers schrijft klopt, dan is mijn recensie van zijn boek niet objectief. Objectief of niet, ik heb het boek met veel plezier gelezen. Het leest prettig, want in elk hoofdstuk werd ik vanuit een herkenbare situatie (een legervoorbeeld) naar de algemene toepassing begeleid. Ik kan moeilijk inschatten hoe dat uitpakt bij iemand voor wie de legervoorbeelden verder weg staan. Er zit een risico in en het schijnt zelfs voor te komen dat legervoorbeelden bij sommigen aversie opwekken. Die mensen kan ik maar één ding aanbevelen: Lees dan over de voorbeelden heen en neem de kennis uit de paragrafen 'van compagnie naar company' tot je. Zelfs voor de meest pacifistische manager staat hier meer dan genoeg zinvol gedachtenvoer in. Een militaire academie kun je niet één op één kopiëren in het bedrijfsleven en een boek is ook geen vervanging voor een dergelijke opleiding. Wel leert het boek ons dat legermateriaal wat bruikbaar is te hergebruiken. We leerden de lijnproductie van (Henry) Ford. We leerden de cellenstructuur van BSO (en Eckart Wintzen). De krijgsmacht is goed in teamwork, dus op dat gebied kunnen veel bedrijven daar van leren. Evers houdt in de adviezen ook rekening met de verschillen tussen bedrijfsleven en de militaire wereld. Zo toont hij bijvoorbeeld de (bijzonder krachtige) OODA-loop van Boyd in een aangepaste versie voor zakelijke toepassingen. Ook leren we over de veelgeprezen saamhorigheid in het leger. Wat is saamhorigheid in het bedrijfsleven, waar individuele targets vaak overheersen? Dan is er geen 'samen', dus ook geen saamhorigheid. Het vuur uit de titel heeft overigens niets met geweervuur te maken. Evers ontwikkelde een eigen raamwerk: Het Vuurwiel. Onderdeel daarvan zijn Het vuur van de strijd (Actie), Het vuur van de smid (Reflectie) en Het kampvuur (Teamgevoel). Naast de zelfontwikkelde basis en citaten uit recente literatuur haalt Evers regelmatig materiaal aan uit militaire handboeken. Dat is heel verstandig, want die kennis is via uw belastinggeld al een keer betaald. We zeggen niet voor niets 'liever goed gejat dan slecht verzonnen'.... Elk onderwerp wordt vaak vanuit meerdere gezichtspunten bekeken. Wederom (militair) verstandig, want 'dubbel genaaid hecht beter'... Het boek ademt groene lucht, heerlijk…
Over Joost van Driessen
Joost van Driessen is manager bij het Ministerie van Defensie. Hij is afgestudeerd in de informatica aan de Universiteit Leiden en deed zijn MBA-opleiding bij de Business School Nederland. Zijn werkterrein bevindt zich op het grensvlak waar organisatie en informatie elkaar raken.
