Rond je 40ste levensjaar was je klaar om te kapitaliseren op je ervaring en werd je baas van een business unit of zelfs van een bedrijf. Dat laatste zorgde er voor dat het grootste deel van het bedrijf je instructies opvolgde. Waardigheid kwam met het ambt.
In 2013 ziet de wereld er anders uit. Opleidingen zijn wel noodzakelijk, maar allang niet meer voldoende bij het verkrijgen van een mooie baan. Nog belangrijker; leiders van nu kunnen hun positie in de corporate wereld niet meer alleen legitimeren op hiërarchische fundamenten. Nieuwe generaties hebben gemiddeld genomen minder met macht en status en zullen een manager niet meer op basis daarvan als leider accepteren. Als je nu een dergelijke functie ambieert , dan moet je in staat zijn om toegevoegde waarde te leveren en de randvoorwaarden kunnen creëren waarbinnen talenten kunnen excelleren.
Wanneer je niet meer op basis van de aloude machtspositie kunt aansturen, dan kun je alleen terugvallen op wie je echt bent. Een van de basisvoorwaarden om een goede manager of zelfs CEO te worden is dus inzicht hebben in wie je bent en wat je drijft.
Weten wie je bent. Het klinkt niet onlogisch en het heeft een plezierige connotatie. Het probleem is echter dat wij als mens weinig inzicht hebben in onze drijfveren. Omdat ze zich vroeg in ons leven en daardoor onderbewust ontwikkelen, komt het regelmatig voor dat managers andere drijfveren hebben dan ze zelf denken. Dus als je de ambitie hebt om manager of CEO te worden is het van belang om op een gevalideerde manier je drijfveren te achterhalen. Maar hoe doe je dat? Er zijn verschillende tests beschikbaar, maar ze zijn niet allemaal even goed.
Grofweg zijn ze in te delen in de vragenlijsten en projectieve tests. Op beide systemen is kritiek mogelijk. De vragenlijsten willen een zo eerlijk mogelijk antwoord op de gestelde vragen. Maar als je niet eerlijk bent of een beperkt zelfbeeld hebt, wordt de uitslag ingrijpend beïnvloed. Zelfperceptie is hier de achilleshiel. De projectieve tests vragen je doorgaans om plaatjes te beschrijven. Achterliggende gedachte hierbij is dat het verhaal dat je vertelt, reflecteert wie je bent. Ook hier wil je de uitslagen vervolgens objectiveren. Met een door David McClelland en Winter ontwikkelde coderingsmethode gaat dat behoorlijk goed en krijg je weliswaar geen honderd procent inzicht, maar wel een behoorlijk betrouwbare inkijk in je meest belangrijke drijfveren. In een wereld waarin de levenscyclus van producten steeds korter wordt en we onszelf verschillende keren in onze carrière moeten bijscholen is dat keiharde noodzaak en wel zo prettig. Zoals wijsgeer Confucius het samenvatte: Geef me een baan die bij mij past en ik hoef nooit meer te werken!
