George Akerlof en Robert Shiller volgen in Animal Spirits Keynes: de economie wordt niet voortgedreven door rationele motieven van eigenbelang, maar door allerlei irrationele emoties, intuïties, impressies en illusies, en deze zijn er juist verantwoordelijk voor dat zij voortdurend op en neer gaat.

In haar boek Wisseling van de macht spreekt Mildred Hofkes zich niet voor of tegen een quotum uit. Wel vindt ze dat de doorstroming van vrouwen naar de top moet worden bevorderd, want meer vrouwen in het bestuur leidt tot grotere diversiteit en bestuurlijke vernieuwing.

Onafhankelijke denktanks zijn in Nederland dun gezaaid. In Londen bestaan er tegen de vijftig, in de Verenigde Staten nog veel meer. In ons land kennen we die traditie helaas niet, en is er ook nauwelijks financiering voor te vinden. De neoconservatieve Burke Stichting bevindt zich al enige tijd in slaapstand. De progressieve Waterlandstichting floreert wél, net als het Belgische Liberales, dat ook in Nederland veel abonnees heeft. Van de denktank voor twintigers en dertigers Prospect is sinds de oprichting in januari 2008 weinig meer vernomen. De jongerenclub Lux Voor is inmiddels ter ziele gegaan. De publieke zaak, een initiatief uit 2003 van Mickey Huibregtsen en Pieter Winsemius, timmert daarentegen flink aan de weg.

Het is een klassiek liberaal uitgangspunt dat mensen zelf het beste weten wat goed voor hen is. Als anderen dat beter denken te weten, valt al gauw het verwijt van betweterij, betutteling en paternalisme. Het individu (de burger, de consument) is in principe soeverein, kan en moet over zichzelf beschikken, is in staat om rationele keuzes te maken, en is altijd zelf verantwoordelijk voor zijn daden en beslissingen.

De Amerikaanse toekomst is een boek dat je oppakt en niet gauw weer neerlegt. De schrijver is dan ook ‘de populairste geschiedenisleraar ter wereld’. Het verhalende vernuft van de Britse historicus Simon Schama lijkt op dat van onze eigen Geert Mak, en net als zijn evenknie in Nederland (of in Europa?) verdubbelt Schama zijn boeken als veelbekeken televisieseries.

Het is verleidelijk om Met alle geweld, het nieuwe boek van filosoof Hans Achterhuis, alleen al vanwege zijn omvang (730 tekstpagina’s) een beetje gewelddadig te noemen. Zelf merkt hij op dat alle grote filosofen, met uitzondering van Immanuel Kant, een tiranniek trekje vertonen. Een rest daarvan vindt men ook bij Achterhuis die met alle geweld zijn filosofische denken over geweld in één boek heeft willen stoppen. Het resultaat is een wat rommelig meesterwerk, waaruit veel valt te leren, maar dat zichzelf nogal eens herhaalt en wordt overwoekerd door erudiete uitweidingen.

Minister Plasterk wist het wel, in een berucht interview uit juni 2007: ‘Weg met de managers!’ Zij zitten de echte beroepsbeoefenaren in het onderwijs, de zorg, de hulpverlening en bij de politie nodeloos in de weg, degraderen ze tot tweederangs uitvoerders, en beroven ze van hun vakmanschap en beroepseer. Zelf zouden ze onder druk van bedrijfsmatige bestuursmodellen en de quasi-marktwerking lijden aan ongebreidelde regelzucht en reorganisatiedwang, en ook nog eens veel te veel verdienen.

Het is snel gegaan, en gaat steeds sneller. In de vorige eeuw was het Nederlandse bedrijfsleven nog vooral regionaal georiënteerd. Pas in de jaren zestig ontstond er zoiets als een nationale economische elite. Veertig jaar later bevindt de NV Nederland zich definitief in de greep van de internationalisering.

25 Jaar topsalarissen. Een jubileum dat het vieren niet bepaald waard is. Al een kwart eeuw, vanaf 1983, bericht de Volkskrant over steeds sneller stijgende topsalarissen in het bedrijfsleven. Resulterend dus in het jubileumboek Het grote graaien van Xander van Uffelen Maar pas de laatste tien jaar, na Wim Koks beruchte uitspraak over ‘exhibitionistische zelfverrijking’, is deze salarisemotie hoog opgelaaid, gelijkopgaand met de inkomensgolven van de grootverdieners zelf.

Boodschappen doen zal na het lezen van Het boodschappenbolwerk. Macht en onmacht van de Nederlandse Supermarkt nooit meer hetzelfde zijn. Frits Kremer, voormalig hoofd Corporate Communicatie en informeel hoofd Duurzaamheidsbeleid van het veelgeplaagde foodconcern Laurus, stuurt zijn analytisch winkelwagentje met vaart door de supermarktwereld, op zoek naar ‘de verborgen wereld achter het schap.’ Hij ontdekt een gesloten, in zichzelf gekeerd ‘boodschappenbolwerk’ dat nodig door de samenleving moet worden bestormd.

The Craftsman gaat over werk en vakmanschap. Over dingen maken en repareren. En over maken als een vorm van denken. Aan het slot van zijn vorige boek, De cultuur van het nieuwe kapitalisme, noemde de socioloog Richard Sennett vakmanschap al een mogelijk cultureel anker voor het moderne losgeslagen kapitalisme, dat de onzekerheid en vluchtigheid tot systeem heeft verheven.

‘Persoonlijk ken ik wel twijfels, maar geen dilemma’s. Het is zwart of wit’, zegt Jenny Thunnissen, de omstreden directeur-generaal van de Belastingdienst, in Dilemma's aan de top van Henk Bruning en Paul Strijp. Ze zegt nog meer behartenswaardige dingen. Zo vindt ze de wet die verplicht tot het voeren van integriteitsbeleid ‘te zwaarmoedig’: die veroorzaakt alleen maar bestuurlijke drukte en legt de nadruk op controles.

Van Agtmael gebruikt in zijn boek De nieuwe multinationals grote woorden. We zitten midden in de ingrijpendste verschuiving in de economische (en politieke) wereld sinds de industriële revolutie. De economische balans dreigt om te slaan van het geïndustrialiseerde westen (inclusief Japan en Australië) naar voormalige ontwikkelingslanden zoals India, China, Korea, Brazilië en Mexico.

Het is hypocriet om het bedrijfsleven de schuld te geven van de uitwassen van het kapitalisme, stelt de Amerikaanse hoogleraar en oud-minister van Arbeid Robert Reich in zijn nieuwe boek 'Superkapitalisme'.