Ik ben dus zelf helemaal geen gamer, maar hield vroeger enorm van spelletjes spelen, omdat het me zo veel leerde over diegenen met wie ik speelde, niet alleen het spel vond ik interessant maar het was meer dan dat, het was het samen iets doen en onderzoeken, zonder te weten hoe het zal eindigen.
Afgestudeerd als productontwerper maakte ik bewegwijzeringen, deed veel grafisch werk, tot ik in de websites belandde en in 1999. Onze klant - het kindertijdschrift Samsam over Wereldburgerschap - vroeg ons hoe we hun lezers nog meer bij de inhoud konden betrekken, en we maakten een game. Later maakten we samen met Samsam meer interactieve tools, waarbij de redactie zich steeds minder als schrijver en content ontwikkelaar herkende, maar meer als facilitator en gastheer, en de scholen en kinderen werkten aan de inhoud van de site. Sindsdien ontwikkel ik als ontwerper 20 jaar games, educatieve websites en apps. De afgelopen 10 jaar test en onderzoek ik nieuwsgierig als “play-alchemist” het gegeven spelen. Waarom spelen mensen, wat gebeurt er precies tijdens een spel, waarom en hoe kunnen mensen zich in een spel verliezen, en hoe zetten we dat optimaal positief in? Hoe raken spelers echt betrokken (met iets of met elkaar samen) en hoe maak je complexe dingen speels? Met als doel daar waar nodig is speelruimte en speling te creëren, waar vaak zaken vast lijken te zitten.
Ongeveer 6 jaar geleden maakte ik een plan met hulp een boek te schrijven met voorbeelden, gereedschappen, recepten, werkvormen inclusief mijn persoonlijke ervaring en verbinding met spelen. De eerste versie schreef ik in het Engels: Apply Play • to get ahead of the game. Deze is nu vertaald en verbeterd tot Speel het spel • Gamification als Motor voor verandering
Tijdens de online boeklancering van Speel het Spel besloot ik er ook ter plekke een spel van te maken, en vroeg iedereen vooraf al de meest uitdagende vraag te bedenken om de betrokkenheid met het thema van het publiek te vergroten, en ten tweede mezelf uit te dagen ter plekke een goed antwoord te weten, en, het publiek bepaald de inhoud van dat moment evenveel als ik.
Zo kwam Remco: “Denk je dat spel en gamification een luxe is die je je pas kunt veroorloven als aan alle basisbehoeften voldaan is? Of juist een primair iets dat voor andere basisbehoeften juist meer betekenis en leefruimte creëert?" - bekijk het filmpje.
En stelde Theo Brejaart de vraag: “Wat heb je zelf ontdekt of geleerd tijdens het schrijven van het boek?” – zie hier het antwoord.
Carlijn en Rick dingen toevallig samen mee voor de hoofdprijs omdat ze allebei een belangrijke vraag over vrijheid in spelen stelden, of het nou voorwaardelijk of een gevolg van spelen betreft.
De winnende vraag kostte me een week lang nadenken, dus de chocolade gouden medaille ging naar Irma
Al met al ben ik nog niet klaar met mijn zoektocht naar het ultieme begrijpen van de magie van spelen, maar stiekem heb ik er veel grip op, en weet op veel manieren de speelse elementen in te zetten om mijn publiek, het publiek van mijn klanten, al zijn het lezers, gebruikers, cursisten, studenten of luisteraars te betrekken in een onderwerp en het eigenaarschap zowel qua kennis als ook houding en gedrag te delen.
Tot slot moet ik toch wel één ding rechtzetten… ik ben eigenlijk wel een gamer… ik speel intussen negen jaar bijna dagelijks Wordfeud met mijn moeder, das toch best bijzonder.
Ellis Bartholomeus is ontwerper en doet onderzoek op het gebied van spel, betrokkenheid en motivatie. In de afgelopen twintig jaar werkte ze mee aan de ontwikkeling van meer dan honderd speelse interactieve producten voor een breed scala aan doelgroepen. Ze is de auteur van Speel het spel.
