René van Kralingen werkt als docent in het hoger beroepsonderwijs. In dit boek beschrijft hij op een boeiende manier zijn ervaringen in het onderwijs. Hij ervaart het docentschap als een indringend beroep. Over zijn eigen onderwijsprestaties is hij niet snel tevereden. Ondanks het zelfsturende vermogen van studenten voelt hij zich sterk verantwoordelijk voor het onderwijsleerproces. Studenten hebben volgens hem niet voor niets collegegeld betaald en hebben daardoor recht op goed onderwijs.
De ambitieuze houding van de auteur komt echter niet alleen voort uit een verantwoordelijkheidsgevoel voor studenten. Het gaat hem ook om de nodige waardering van studenten, collega's en managers. Hij wil door zijn omgeving gewoon goed worden gevonden. Zijn onderscheidingsdrang en didactische ontevredenheid bieden stof voor een groot aantal cases in dit boek.
Situaties die René van Kralingen langdurig hebben beziggehouden, in positieve en negatieve zin, heeft hij in 54 cases vastgelegd. Niet alleen om er zelf van te leren, maar tevens om collega's op ideeën te brengen. De cases uit de dagelijkse onderwijspraktijk gaan onder meer over een eenzame inwerkperiode, mooie studentes, foute werkvormen, onbeoordeelbare toetsen, rare portfoliogesprekken, weinig transparante eindbeoordelingen en nog veel meer.
Van Kralingen beschrijft een breed spectrum aan ervaringen binnen en buiten de hogeschool. Dit boek geeft echter niet alleen ervaringen weer. Op elke situatie wordt grondig teruggeblikt. De tips richten zich op de essentie van het probleem en maken een betere aanpak mogelijk.
'Eerste hulp bij didactische ongelukken' bevat bruikbare cases voor cursussen, trainingen en opleidingen, links naar relevante literatuur, uitgebreide suggesties voor opleidingsmanagers, docenten, onderwijsadviseurs, studenten en docenten in opleiding en heeft één doel: het verbeteren van het onderwijs.
