Postdigital Artisans

Hier, op het snijvlak van digitaal en tactiel vinden we de zogenaamde 'postdigital artisans' die centraal staan in dit boek met gelijknamige titel. Onherroepelijk beïnvloed door de digitale wereld en moderne productietechnieken lijken zij tegelijkertijd een terugkeer naar het ambacht voor te staan. Dit boek toont het werk van zestig hedendaagse kunstenaars en designers compleet met full colour foto's van hun werk. Daarnaast analyseren o.a. Hans Ulrich Obrist, Nathan Jurgenson en Glenn Adamson allerlei vormen van postdigitale creativiteit in korte beschouwingen. De generatie die werd geboren in de late jaren tachtig wordt ook wel de 'digital native' genoemd. Het is de generatie die nooit een wereld heeft gekend zonder internet. Zodoende is internet altijd een integraal deel geweest van hun werkelijkheid. Inmiddels zijn we allemaal 'digital natives' geworden: het digitale scherm is onze primaire bron als het gaat om het verzamelen en verwerken van informatie. Een computer interface is een vorm van bewustzijn geworden die gewend is naar de toekomst te kijken. Onze digitale wereld hangt samen met onze fysieke wereld en vice versa, maar wat betekent het voor ons eigenlijk dat de grens tussen het virtuele en het fysieke meer en meer aan het verdwijnen is? Onze nieuwe postdigitale wereld boeit en vervreemdt op hetzelfde moment en dat is vooral verwarrend. Ze is vol van belofte en potentie, maar drukt ons tegelijkertijd neer omdat ze onmogelijk helemaal te doorgronden is. Het is deze tegenstelling die er volgens auteur en samensteller Jonathan Oppenshaw toe leidt dat men zich dieper en dieper in de fysieke aarde vastbijt. Bovendien verhouden we ons niet op dezelfde manier tot een digitaal product. Daarom zullen we, in een wereld die klaar blijkt voor massaproductie dankzij bijvoorbeeld de 3D printer, ons heil blijven zoeken in het ambacht. De postdigitale kunstenaars in dit boek bestaan wellicht bij de gratie van het digitale, maar hebben de vingerafdruk van een ambachtsman. Het is juist deze tegenstelling die hun werk zo interessant maakt. Het boek is onderverdeeld in categorieën: krachten, lichamen, oppervlakten, deeltjes, structuren en vaste vormen. Alle kunstenaars verkennen de grenzen van perceptie en werkelijkheid. Wat is nog werkelijk in een grotendeels digitale wereld? Hoe zullen wij ruimte en structuur gaan ervaren in de toekomst als werkelijk alles wat we kunnen bedenken gemaakt kan worden? Zal ruimte een nieuwe relatie aangaan met technologie en architectuur? En zo ja, hoe dan? En hoe zit het met onze relatie tot de natuur en ons lichaam? Technologie stelt ons immers in staat om de taal van biologie toe te passen op voorheen ondenkbare manieren. Zo wil kunstenaar Jolan van der Wiel demonstreren dat magnetische kracht beter gebruikt en ingezet kan worden dan dat we nu doen. Ook kunstenares Alyson Shotz benadrukt de ongeziene fysieke krachten die er bestaan: haar sculpturen zijn erop gericht het lichaam ruimte op een nieuwe manier te laten ervaren. Hiervoor gebruikt ze materialen als glas en spiegels. Kunstenaar Kohei Nawa maakt gebruik van glazen kralen, prisma's en foam om objecten mee te bedekken die hij online bestelt, zodat hun natuurlijke, originele vorm verandert en vergroot wordt. Hij verkent hiermee de grenzen tussen de essentiële betekenis van een ding en zijn perceptuele omgeving. Op deze manier verkent hij de grenzen van hoe wij naar de dingen kijken. We kunnen de band die er bestaat tussen onze geest en onze handen niet verbreken. Als alles beweegt in cirkels zullen we klimmen tot de hoogte van technologische perfectie om ons vervolgens nog dieper vast te willen bijten in de aarde. Hoe meer we experimenteren met synthetische materialen, hoe groter ons verlangen naar authentieke, natuurlijke materialen. Wellicht bewegen we toe naar een perfecte symbiose van natuur en technologie, waar wij de wereld om ons heen zullen vormgeven met het beste van twee werelden. De kunstenaars in dit boek geven ons een voorproefje van wat hier mogelijk is en hoe deze verbonden wereld eruit zou kunnen zien.