Kleur bekennen - Overheidscommunicatie in vijf spanningsbogen

De eerste boog gaat over de spanning tussen overheidsparticipatie en de participatiesamenleving. De overheid moet gezag laten gelden in een context van netwerken die zich weinig aantrekken van de laatste stuiptrekkingen van de oude bolwerken. De overheid moet partijen helpen verbinden die in staat zijn om problemen te signaleren en op te lossen. Dat vraagt om communicatieve bestuurders en ambtenaren. De tweede spanningsboog gaat over calculerende burgers versus onbewuste keuzes. De rationele homo economicus waar we jaren lang mee hebben gewerkt, blijkt toch wat ingewikkelder in elkaar te steken. De wetenschap laat zien dat juist onberedeneerde en onbewuste processen een grote rol spelen bij menselijke beslissingen. Openheid en eigenheid zijn de uiteinden van de volgende spanningsboog. De overheid heeft een rol ten aanzien van openbaarheid én bescherming van gegevens. Het is nodig een visie te ontwikkelen welke data beschikbaar gesteld moeten worden om actieve participatie van burgers mogelijk te maken en daar een passende informatie- en communicatiestructuur bij te ontwikkelen. De vierde spanningsboog behandelt beeldregie en een steeds verder versnipperend medialandschap. De vijfde gaat erover of het communicatievak steeds verder verwatert en zichzelf opheft of dat het zich juist verder ontwikkelt en versterkt. De belangrijkste actuele ontwikkelingen in de overheidscommunicatie worden in ‘Kleur bekennen’ bij elkaar gebracht. De keuzes van en de logica achter de spanningsbogen lijken echter nogal willekeurig. Wel een mooi overzicht, maar de wat gezwollen literaire schrijfstijl gaat al snel tegen staan.