Mijn zoon van vijf identificeert zich met Stuiter het Konijn. Stuiter is een opgewekt karakter met een baseballpetje achterstevoren op het hoofd, die in het verhaal over ‘Het verdwenen vlindernet’ leert dat je eerst moet luisteren voordat je praat. En dan niet alleen met je oren, maar ook met je ogen en je hart. Het spreekt voor zich dat Stuiter die boodschap met liefde tot zich neemt. Stuiter is het type-Ali B., zogezegd: soms wat lawaaiig, maar welwillend en met een goed hart.
Stuiter is een van de zeven karakters in De 7 eigenschappen van Happy Kids, die in even zoveel korte allegorieën het gedachtegoed van Sean Coveys vader begrijpelijk moeten maken voor kinderen. Het is een wat merkwaardig kinderboek. Artistiek gezien kan het de toets van de Nederlandse kritiek absoluut niet doorstaan, maar gelukkig hebben kinderen van die leeftijd nog geen enkele boodschap aan goede smaak. Stacy Curtis heeft ietwat knullige, ouderwetse tekeningetjes gemaakt die de verhalen van Covey jr. begeleiden.
Mijn zoontje vindt het leuke verhaaltjes. Ze hebben wel wat uitleg nodig. Dat beseft Covey ook, want elk hoofdstuk gaat gepaard met aanwijzingen voor ouders: ‘Het ouderhoekje’ heeft hij dat genoemd. Hij schat de ouders kennelijk niet al te hoog in: aan de hand van een paar eenvoudige vragen maakt hij duidelijk welke wijze les hij beoogt mee te geven. Ook biedt hij telkens een paar ‘Babystapjes’ aan, praktische tips om je kind de wijze lessen in de praktijk te laten brengen.
Het is niet het eerste kinderboek van Covey jr. Enkele jaren geleden heeft hij de ideeën van zijn vader bewerkt voor tieners en dat is, met twintig vertalingen en ruim vier miljoen verkochte exemplaren, een groot succes geworden. Het lijdt geen twijfel dat de Coveys ook met dit boek zullen scoren, want het gedachtegoed van Stephen R. is buitengewoon populair. Maar dat zegt weinig over de kwaliteit van dit boek. Ik vrees dat Sean zich met ‘De 7 eigenschappen van Happy Kids’ toch vooral over de hoofden van de kinderen heen op de ouders heeft willen richten.
Het laatste verhaal, over de studieuze Elsie Eekhoorn, is veelzeggend. Het verhaal dient als illustratie bij het advies ‘de zaag scherp te houden’. Het is verstandig evenwicht te zoeken in het leven, legt moeder Eekhoorn uit. Alleen maar lezen is niet gezond. En ze vertelt dat je ook dingen moet doen ‘met je lichaam, je hart en je ziel’. Wie ook maar één seconde denkt dat een 5-jarige deze abstracte begrippen kan plaatsen, denkt niet goed na of doet het expres. Van het eerste wil ik Covey niet beschuldigen, dus zal het wel het laatste zijn. Kennelijk wil hij vasthouden aan een correcte uitleg van ‘De zeven eigenschappen’. Daarmee schiet hij zijn doel voorbij. Was het hem ernst geweest met dit kinderboek, dan had hij zich de wijze les uit het verhaal over het verdwenen vlindernet nog eens voor de geest moeten halen: eerst begrijpen, dan begrepen worden. Ik kan het weten. Mijn zoontje vindt de tekeningen leuk, maar verliest bij het voorlezen snel de aandacht.
Over Hans van der Klis
Hans van der Klis is freelance journalist. Hij schrijft regelmatig artikelen voor Managementboek.
