Anderen proberen die belevenis zo lang mogelijk uit te stellen, vanwege het voor hen onvermijdelijke gedoe van nieuwe software installeren, een printer die niet meer werkt en ander digitaal ongemak. Ik behoor nadrukkelijk tot die laatste groep en weet sinds kort weer waarom. Vooraf een detail: ik heb ooit een technische opleiding genoten aan de TU Delft.
Mijn vorige laptop stamde uit begin 2013. Het ding gaf steeds vaker alarmerende berichten. Het besturingssysteem zou binnenkort niet meer worden ondersteund. Vlak voor de zomervakantie had ik dus nog één punt onderaan m’n to do lijstje staan: het aanschaffen en volledig installeren van een nieuwe laptop. Om die vervolgens dicht te klappen en er drie weken later efficiënt mee aan het werk te gaan.
Het eerste lukte, het laatste iets minder. Met veel thuis, onderweg en op locatie werken is het immers handig om oortjes op je laptop te kunnen aansluiten. Waarschijnlijk ontstaat er al een vermoeden: het poortje waar het desbetreffende stekkertje in moet, die opening bleek te wijd. Dus geen geluid. Dus bij mij groeiende irritatie. Niet goed voor het behoud van het in drie weken zorgvuldig opgebouwde vakantiegevoel. Want deze kwestie had ik uiteraard gewoon vóór de vakantie moeten zien aankomen, en oplossen.
Wat volgde was een vruchteloze testperiode met oortjes, boxjes en stekkertjes. Uiteraard een speurtocht naar de uithoeken van het internet en een diepgaande studie van de geluidsinstellingen van de laptop. Eveneens vruchteloos was het proberen ouderwets te bellen met de leverancier. Na veel te lang in de wachtstand heb ik het advies van ophangen maar opgevolgd, dat van later terugbellen niet. Zelfs de fabrikant proberen te bellen, tevergeefs. Gechat met de hulprobot van de fabrikant, zonder resultaat. Natuurlijk boden mijn lieve gezinsleden vriendelijk aan om even met me mee te kijken, om het ook even te proberen. Iets dat ik natuurlijk afwees, verwijzend naar mijn technische opleiding.
Uiteindelijk zag ik nog één oplossing: met het apparaat onder m’n arm tandenknarsend terug naar de winkel. Ondertussen stapelde het werk zich alweer op. Lang verhaal kort: de vriendelijke verkoper hoorde mijn probleem aan en pakte het stekkertje van m’n oortjes. Hij duwde het stekkertje in het poortje en drukte even stevig door … Geluid was wat ik hoorde. De reacties van de vriendelijke verkoper en mijn lieve gezinsleden bij thuiskomst laten zich raden.
Twee algemene, nederig stemmende lessen uit dit laptopleed, voor managers en de rest van de mensheid. Les 1: druk af en toe door voor het gewenste resultaat. Les 2: stap over je ego en accepteer tijdig aangeboden hulp. Ondertussen is het mijn doel om het tot minstens 2027 met m’n nieuwe laptop te doen.
Martin van Staveren adviseert, doceert en schrijft over realistisch(er) omgaan met onzekerheden, risico’s én kansen. Hij schreef verschillende boeken, en Iedereen risicoleider: Waarde realiseren én behouden in een onzekere wereld is zijn nieuwste boek.
Over Martin van Staveren
Martin van Staveren is adviseur, auteur, docent en spreker. Hij ontwikkelde het gedachtegoed voor risicoleiderschap. Met zijn bureau VSRM helpt hij organisaties doelgericht om te gaan met risico’s én kansen in complexe situaties. Eerder schreef hij onder andere Risicogestuurd werken (2015), Risicoleiderschap (2018) en Iedereen Risicoleider (2020).
