Met ‘Impact maken met humor’ wil Malinca Verwiel jou als spreker helpen je verhaal met humor te brengen. Ze gaat uit van het publiek en hoe je het publiek iets laat ervaren. Met humor blijft je boodschap hangen. Als mensen lachen, dan betekent dit dat ze opletten. Na 35 jaar ervaring met cabaretiers, stand-up comedians en sprekers weet ze waar ze het over heeft.

Na het succes van ‘De onbevreesde organisatie’ werd het tijd om dieper te duiken in het concept van fouten, en dus schreef Amy Edmondson een nieuw boek ‘Goed fout’. Net als het vorige boek is ook dit boek vlot geschreven, met veel voorbeelden, checklists en tips. De casuistiek die ze bespreekt kennen we uit het nieuws, maar we kunnen het nu ook plaatsen in de theorie rondom fouten en missers.

Duidelijk is dat de tijd schreeuwt om leiders met emotionele intelligentie. Tess Keijzer introduceert in ‘Moedig leiden vanuit je hart’ haar Hart Leiderschap Model. Nu hopen dat leiders de moed hebben ermee aan de slag te gaan.

Maria Genova wil laagdrempelig en licht humoristisch ons online gedrag veiliger maken. En dat is niet overbodig: als een MKB-er wordt gehackt, is het bedrijf gemiddeld zo’n EUR 300.000 kwijt. En MKB-ers wórden gehackt! Met ‘Veilig Online in 60 minuten’ slaagt Genova erin om ons bewustzijn over hacking-risico’s te vergroten en ons tot actie aan te zetten. Ja, ook de ZZP-er moet aan de slag!

Klimaatverandering, het verlies van biodiversiteit en chemische vervuiling zijn uiterst zorgwekkende ontwikkelingen. Maar, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, heel veel ontwikkelingen gaan de goede kant op. Datawetenschapper Hannah Ritchie wil dat positieve verhaal vertellen, zodat we ook goede keuzes gaan maken bij ontwikkelingen die nu nog niet goed gaan.

Ik heb een zwak voor boeken met korte, krachtige verhalen met een dieperliggende boodschap. Verhalen waar de auteur iets van zichzelf inlegt, en de lezer een impliciete suggestie meegeeft. Een suggestie dus, een tip of subtiele aanbeveling waarmee de lezer diens alledaagse en werkende leven net een beetje mooier, beter, of minimaal acceptabeler maakt.

‘Luisterboek’ van Froukje Weidema belooft om je luistervermogen te disciplineren, zij het met de toevoeging: op een wat terloopse manier. Want de auteur hoedt zich er bewust voor om je dingen te verbieden (sterker nog: soms mag je ook gewoon lekker slordig luisteren), maar ze heeft ons wel het een en ander mee te geven dat qua teneur niet binnen de gangbare lijntjes kleurt.

Weidse landschappen, veelal gehuld in mist of duisternis, donkere of juist onaards gekleurde luchten, verlaten wouden en kruiende ijsvlakten, soms een eenzame persoon, op de rug gezien, stil starend in de verte…

Thijs Launspachs ‘We doen allemaal maar wat’ leest makkelijk weg. En dat zou je niet direct zeggen over een boek met als onderwerp psychologie. Het boek is geschreven met een verfrissende eerlijkheid en humor. Ik zie het als een mooie basis voor iedereen met een gezonde dosis nieuwsgierigheid naar de wereld van menselijk gedrag. Ongeacht je niveau of ervaring met het vakgebied.

Momenten waarop je op je allerbest bent zijn schaars. Consistentie wint het altijd van die unieke momenten in ons leven. Schrijvers Daniel Goleman en Cary Cherniss introduceren in ‘Optimaal’ een nieuwe maatstaf voor presteren: de optimale toestand. Een niveau om na te streven waarbij je ook ontspant, plezier beleeft en zonder die innerlijke stem in je hoofd die zegt wat je moet doen.

Je onderhandelt vaker dan je denkt. Om je daarbij te helpen schreven Heidi Nieboer en Marjolein Smit-Arnold Bik dit boek. De titel is direct een zin om te onthouden: ‘We komen er wel uit’. De ondertitel is Leer onderhandelen van een politieonderhandelaar.

In zijn boek ‘Macht en politiek in besluitvorming’ gaat Martin Hetebrij op zoek naar mogelijkheden om politisering van besluitvorming tegen te gaan. Er is vooral gebrek aan besluitvormingsbeleid, aldus Hetebrij en hij geeft praktische aanwijzingen voor het ontwikkelen van dat beleid.

Vrijgevigheid is een van de mooiste menselijke eigenschappen. Het internet heeft het potentieel om dingen ‘viraal’ te laten gaan. Wat als het internet een turbo kan zetten op onze vrijgevigheid? En hoe zou vrijgevigheid het internet kunnen transformeren? Chris Anderson is hoofd van TED. Samen met de TED-gemeenschap zet hij stappen om de grootste vorm van filantropie waar te maken.

Leen de Bruyne richt zich met ‘Een start-up bouwen zonder gek te worden’ tot ondernemers. Hij geeft veel voorbeelden uit de start-upcontext, vooral als het gaat om de mentale gezondheid van founders van een start-up.

Via LinkedIn kreeg ik de vraag of ik dit boek wilde recenseren. Een boek dat ik niet direct tot mijn expertisegebied reken maar volgens Nicole Loeffen zou het idealiter ieders expertise moeten zijn om bewust z11 (zelf) een gelukkig en succesvol leven te leiden. Ik ben benieuwd.

Een boek met de titel ‘Nooit meer managen’ trekt gegarandeerd de aandacht. Het deed mij denken aan ‘De laatste manager’ van Ben Kuiken, destijds ook zo’n ijzersterke, prikkelende titel. Wat wil Angélique Piternella ons vertellen? Dat je dat managen ook aan een integrator kunt overlaten, dat spaart tijd en geeft jou rust en ruimte om zelf weer volle kracht vooruit te kunnen gaan.

Armoededefinities tonen niet wat er werkelijk aan de hand is met medeburgers die opgroeien en leven in armoede. Er is beleid voor groepen die aan de definities voldoen. Er zijn instanties voor ieder deelaspect, waardoor de personen om wie het gaat niet gezien wordt. Tim ’S Jongers is ervaringsdeskundige. Hij is een sociale klimmer, maar zag zijn weg meer als tunnelkruiper.

In ‘Tricky Tijden’ vertelt Jitske Kramer onder meer over een cursus ‘verdwalen’ die ze deed. Eigenlijk was ze daar niet zo goed in. Later vertelde een marinier haar dat ze na dropping eerst maar eens kop thee moest zetten.

In ‘Het spel in de boardroom’ beantwoordt Jan Stolker de vraag hoe de commissaris als parttimer en op afstand, zicht kan krijgen op het gedrag, de prestatie en de integriteit van de organisatie waarop hij toezicht houdt.

‘Ieder individu is een uitzondering op de regel’, zei Carl Jung. Nadat ik ‘An ode to misfits’ heb gelezen, kan ik me goed voorstellen dat Alma Verbunt zich kan vinden in deze stelling. Waarom? Ze is therapeute die inmiddels zo’n 30 jaar mensen behandelt, en ze schrijft dat ze haar benadering afstemt op de cliënt. Klinkt goed.