Al voordat dit boek was verschenen, werd ik gegrepen door de uitdagende titel van dit boek: 'De ultieme vraag: Zou u ons bedrijf aanbevelen?' Vele managers zullen deze vraag niet durven stellen aan hun klanten uit angst een vernietigend antwoord te krijgen. Als directeur van Managementboek.nl ben ik ongeveer de laatste die als objectieve recensent kan worden aangemerkt. Ik verzoek de lezer dan ook nadrukkelijk deze speedreview te lezen als een verslag van hoe ik namens Managementboek.nl het lezen van dit boek heb beleefd.

Een onderwerp dat zich mag verheugen op een warme belangstelling in de managementwereld is coaching. Het ene congres is nog niet afgelopen, of de andere studiedag over dit onderwerp staat al weer voor de deur. De belangstelling blijft echter niet beperkt tot het congrescircuit. Onlangs verscheen Succesvol coachen van John Whitmore.

Niet alleen organisaties worden gemanaged, ook mensen managen zichzelf. En net zoals er in organisaties gestreefd wordt steeds betere prestaties te behalen, streven mensen ook steeds hogere persoonlijke doelen na. Meer doen in minder tijd, zo is het motto van de laatste jaren. Dat boeken over zelfmanagement hierdoor als paddestoelen uit de grond schieten, is dan ook geen wonder.

De populariteit van begrippen als reengineering en shareholder value leiden ertoe dat de mensen in organisaties uit het oog verloren worden. Nederlands enige managementgoeroe Manfred Kets de Vries voert al jaren een kruistocht tegen al te mechanische opvattingen over organisaties. De combinatie psychoanalyse en economie is zijn domein en heeft ditmaal geresulteerd in het boek met de veelbelovende titel Op leven en dood in de directiekamer.

Kleine organisaties kijken vaak met veel ontzag naar grote organisaties. De grote jongens als Philips, Shell en Unilever mogen zich op meer bewondering en aandacht verheugen dan 'bedrijfjes' met slechts 100 werknemers, die vaak naamloos door het leven gaan. Toch biedt groot zijn niet alleen maar voordelen. Bureaucratie is toch vooral een kenmerk van grote, en niet van kleine ondernemingen, om maar een voorbeeld te noemen. David Hurst pleit in 'Crisis en vernieuwing' voor een herinvoering in grote organisaties van de waarden die kleine organisaties hun succes verschaffen.

Recent verscheen De levende onderneming van de Nederlander Arie de Geus, die jarenlang hoofd was van Group Planning van Shell. In dit boek moedigt De Geus moedigt zijn lezers aan ondernemingen te beschouwen als levende wezens in plaats van een verzameling vaste activa weergegeven op een balans. In een tijd waarin steeds meer ondernemingen zich richten op het maximaliseren van aandeelhouderwaarde en het management zichzelf royaal winstopties uitkeert lijkt de verschijning van De levende onderneming perfect getimed te zijn.

De l

Een steeds terugkerend thema in de managementliteratuur is het uitsluiten van het toeval. Managers trachten strategische modellen te implementeren om succes te behalen. Krampachtig proberen zij factoren die niet te beheersen zijn onder controle te krijgen.

D

Nadat de Canadese hoogleraar Henry Mintzberg de managementwereld verrijkte met boeken over wat managers werkelijk doen (1973), organisatiestructuren (1979) en macht in organisaties (1983), was strategische planning aan de beurt om onder de loep te worden genomen. Al in 1979 bestempelde Mintzberg deze term als een oxymoron.

Hoewel organisatieverandering al jaren hoog op de managementagenda staat, zien auteurs altijd wel weer een aanleiding om het belang van verandering verder te vergroten. Zo ook Rosabeth Moss Kanter, Barry Stein en Todd Jick bestempelen de jaren '80 in 'De uitdaging van organisatieverandering'. Nu in de jaren '90 alle condities zijn weggevallen die voorheen zorgden voor stabiliteit, vormen het reageren op verandering, en het aanwenden en creëren van verandering, de grootste uitdagingen van het management.

Tot

Om te kunnen voldoen aan de eisen van marktgerichtheid en flexibiliteit zijn de meeste ondernemingen de afgelopen jaren sterk gedecentraliseerd en georganiseerd rond business units (BU's). De voordelen van BU's worden alom erkend, maar dit houdt niet in dat het opdelen van concerns in BU's zonder gevaren is. Een te grote nadruk op de korte termijn en concurrentie tussen BU's onderling zijn twee van die gevaren.